Uluslararası Savunma Sanayi Fuarı (IDEF 2019)’da bir kez daha göğsümüz kabararak büyük bir organizasyonu tamamlamanın gururunu yaşadık.

Yaklaşık atmış ülkenin katılımıyla gerçekleşen fuarda yerli ve milli ürünlerimizi tanıttık ve pazarladık. Birçok antlaşmaya imza attık.

Şahsım adına en gurur verici gelişme ise Bangladeş devletiyle fuarda olmak idi. Ülkemiz ürünleri ile alakalı Bangladeş ordusunda kullanılmak üzere anlaşmaların imzalanmasına vesile olduk.

Ülkemiz, bayrağımız ve milletiniz için gururla vazifemizi yerine getirmenin hazzıyla fuarımızı tamamladık.

Tabi ki her şey böyle bir çırpıda olup, bitmedi. Birçok standı gezdim ve yapılan ürünleri inceleme fırsatı yakaladım.

Çok yol katetmişiz ve inanılmaz ürünler pazara sunmuşuz. Yapamazsınız dediklerini yapmış ve bu gurur kaynağı ürünleri fuarda sergiledik.

Ben inanıyorum ki! devlet imkanları artsa Ar-Ge’ler desteklense ve daha çok firmaya şans verilse kim bilir daha neler yapabiliriz.

Fakat bunlar güzel izlenimlerimdi ve hep iyiden bahisedecek de değiliz.

Birçok Bakanımızla,Komutanlarımızla,Dış ülke yetkileriyle konuştum ama en ilginci Sayın Milli Savunma BakanımızHulusi Akar ile yaptığımız görüşmeydi.

Birçok standı gezen sayın bakanımız bir firma yetkilisine herşeyin çok güzel olduğunu fakat talep gören bir ürün olduğu zaman her firmanın aynı ürünü imal etmek için birbiri ile yarıştığını söyledi.

Biriniz 12 kişilik olan ürünü imal ederken bir diğerinin de 8 kişiliğini yapmasının daha uygun olacağını söyleyen Hulusi Akar, biriniz zırhlı yapın diğeriniz zırhsız,silahlı silâhsız eğer böyle olmazsanız birbirinizin ayağına sıkarsınız. Bu durumda bizlerde mecbur birini seçip yola devam ederiz ama diğerleri elde kalır milyonlarca imalat harcaması ya çöpe gider ya da ucuz fiyata hatta zararına satılabilir. Lütfen bunu yapmayın anlaşın sonuçta bu ülkenin üreten firmalarısınız el ele verin anlaşın” şeklinde sektörümüzün faydasına olacak çok anlamlı bir konuşma gerçekleştirdi.

Evet taklitçilikten sakınalım ve yeni tasarımlar yapalım, daha başarılı olalım diye çıkın lütfen yola.

Kaybedecek zamanımız yok. Su uyur düşman uyumaz. Lütfen daha duyarlı olalım ve en önemlisi birbirimize destekçı kalım. Kesinlikle birbirimize köstek olmayalım. Nereden gelip, neler yaptığımıza, neleri başardığımıza bir bakalım. El eleverin daha aydınlık günler için her günümüzden ders çıkartalım. Bizler büyük başarılara imza attık ve daha iyilerini de yapacağız.

Güçlü Türkiye için birleşelim ve dahada büyüyelim. İyi günler bizim olsun. Çünkü kendi savunma sanayisini oluşturan bir ülke hem güçlenir hemde dışarıya bağımlı olmaktan kurtulur. Bunun acısını geçmişte çok yaşadık ve şimdi dışarıya ürün satan bir ülke olduk. Her geçen gün bu pazarda yerimiz daha da büyüyor umarım en iyisi oluruz.

Kalın sağlıcakla…

Elbette metropol İstanbul’da kirlilik çeşidi çok hem de pek çok. Başta o çirkin beton yığınları ile görüntü kirliliği, yüzen pet şişelerle deniz kirliliği, özellikle artan araç sayısına paralel olarak egzoz gazları sayesinde hava kirliliği, gürültü kirliliği, toprak ve su kirliliği, izmarit kirliliği say da say !

Ben, bu kez belki de çok sık duymadığınız başka bir kirlilikten bahsedeceğim. “ışık kirliliği”.

Işık kirliliği nedir ? Işık kirliliği yanlış yerde yanlış miktarda ve yanlış zamanda ışığın kullanılmasıdır. Işık kirliliği çoğunlukla dış aydınlatmanın bir yan etkisi olarak da tanımlanabilir. Işık kirliliğini azaltmak için aydınlatılması zorunlu bölgelerin sadece aydınlatılması gereken zaman diliminde amaca uygun düzeyde aydınlatılması “gerekir.” Böylece lüzumsuz enerji tüketimi de önlenir.

Işık kirliliği sadece insanlar için değil diğer canlılar için de önemli bir sorundur. Örneğin, göçmen kuşlar için ciddi bir tehlikedir. Geceleri yıldızlardan faydalanarak yollarını bulan kuşlar, değişen şehir ışıklarının etkisinde kalarak yollarını kolayca kaybederler. Bu şekilde meydana gelen kuş ölümleri ciddi boyutlardadır.

Deniz kaplumbağalarının da ışık kirliliğinden olumsuz etkilendikleri bildiğimiz bir gerçektir. Sahilde yumurtalarından çıkan minik kaplumbağalar, geceleri kara ile deniz arasındaki aydınlık farkından faydalanarak denize ulaşmaya çabalamaktadır. Sahile yakın yerleşim yerlerindeki insanların süs amaçlı rengarenk ışıkları kaplumbağaları deniz yerine tam ters istikamette yönlendirmekte ve sayıları iyice azalmış olan bu masum hayvancıkların ölümlerine neden olmaktadır. Ayrıca ışık kirliliği uzay araştırmalarını da olumsuz etkilemektedir.

Geceleyin yaşadığımız ortamları, daha iyi görmek daha kolay çalışmak ve kendimizi daha güvende hissetmek için “aydınlatıyoruz.” Bazen de “reklam” veya “dikkat çekmek” adına ihtiyaç dışı bir aydınlatma söz konusu oluyor.

Işık kirliliği gençlerin gökyüzünü incelemek gibi bir doğal bir zevkten mahrum kalmasına da neden olmaktadır. Artık neredeyse İstanbul’da “yıldız gözlemi” yapmak mümkün değildir. Işık kirliliğinin nedenlerini şu şekilde özetleyebiliriz.

• Park, bahçe ve spor alanlarının gereksiz aydınlatılması

• Turistik tesislerin, binalarının dış cephe aydınlatmaları

• Reklam panoları

• Güvenlik amacıyla yapılan özel aydınlatma

• Evlerden ve binalardan taşan ışıklar

Işık kirliliği sadece amatör ve profesyonel astronomi için değil çevreyi korumak ve savurganlık adına da ciddi bir tehdittir. Aydınlatmanın tasarımı ve tesisatı tüm koşullar göz önünde bulundurularak ışık kirliliğine yol açmayacak şekilde gerçekleşmelidir. Dış aydınlatmanın özenli yapılması ile ışık kirliliğinin önüne geçilebilinir. İlgili bakanlıkların yayınlayacağı bir genelge ile yanlış uygulamaları yasal olarak engellemelidir.

Işık ve ses gösterisi ve buna paralel olarak daha fazla tüketim hırsı özellikle ABD’nin “gösteriş” ve en büyük olma merakı ile dünyada hızla yayıldı. Kendimize daha renkli dünyalar yaratmak adına yaşadığımız dünyadaki diğer canlıları ve her saniyede bir canlının açlıktan öldüğü yoksul çocukları hiç ama hiç düşünmedik. Daha fazla ışık, daha fazla reklam, daha fazla tüketim daha fazla gösteriş ve sonuçta; tüketirken, tükeniyoruz.

Türk toplumunu, milletinin göçebe kültürünü sosyolojik olarak ifade edebilmek için kullanılabilecek için en basit iki kelime ‘müteharrik (yani yer değiştirebilen, devingen, hareketli) ve mütehavvil (değişken, kararsız) bir toplum’ dur.

Bu nedenle de Türk Milleti sebatsızdır, yani bir kararı sonuna değin uygulama, bir işi sonuna değin sürdürme konusunda genel olarak sorunlu bir karakteri vardır, çünkü bilinçaltlarında derin bir belirsizlik hissiyatı yaşamaktadırlar.

Türk Milleti olarak bir yandan bilinçaltımızda yer alan beka, varlık endişesi nedeniyle ve bu bakış açısıyla öncelik olarak devleti korumayı amaç sayarken, diğer yandan da her dönem Dünyanın hem sosyal hem de siyasal alanda değişen koşullarının baskısını hissederler hem de bu yeni koşullara uyum sağlama arzusunu duyarız.

Hem değişimin gerekliliği ve kaçınılmazlığının farkında olarak hem de tarihsel olarak tüm tarih boyunca bilinçaltlarına yerleşen beka sorunu, endişesi ile Devlet’e olumsuz bir şey olacak korkusu ile iki arada bir derede mütehavvil (kararsız) bir halde yaşamak zorunda kalan bir milletiz. Türk Milleti’nin Devletçiliği, bu manada toplumsal bir savunma mekanizmasıdır. Ancak bu durum, pek çok çelişkiyi de beraberinde yüzyıllardır bünyemizde taşımaya devam etmiştir. Mesela bu toplumsal değişim arzusu ile, zamanın kültürel değişikliklerine yönelik çok hızlı bir uyum sağlarken, (örneğin teknolojik vs yeniliklere yönelik millet olarak büyük bir arzu ve heves ile saldırmamız ve hemencecik adapte olmamız) Millet ve Devlet olarak, devlet ile değişikliklerde, daha ürkek, daha yavaş, daha isteksiz bir durumumuz olmaktadır.

Türk Milleti’nin devletçilik ve beka sorunu karşısında böylesine aşırı hassas olmaları, bu konulardaki bazen aşırıya kaçan muhafazakârlıklarının nedeni, Türk Milleti için Devlet denilen yapının sadece siyasal bir organizasyon değil, toplumun-milletin tarihsel olarak toplumsal psikolojilerinde derin bir yer edinen korku ve endişeleridir. Türk Milletinin her daim, etraflarının dört taraflarının düşmanla çevrili olduğu bilinçaltına yerleşmiştir. Türkler yaşadıkları coğrafyada her daim çok güçlü ve çok kalabalık Çin, Hindistan, Fars gibi yerleşik güçlerle komşu olmuşlardır. Kendilerinden daha kalabalık ve yerleşik bu güçlerle komşuluk yaparken varlıklarını koruyup, beka kaygılarını azaltmak için daima ‘yönetmek, devlet sahibi olmak’ zorunda olmuşlardır.

Bu nedenle de, geleneğe düşkünlerdir ve inanılmaz derecede bir devlet organizasyonu yapabilme yeteneğine sahiptirler. Çünkü Türkler, Devleti tüm korkularının, endişelerinin önünde bir güvence ve korunak olarak görürler. Devlet-i ebed müddet olmalıdır. Ebediyen yaşayacak yüce ve güçlü devlet, ancak dört tarafı düşmanla çevrili, varlığı, hayatı, dini, dili, vatanı tehdit altında olma endişesi karşısında güvence olabileceğine inanırlar.

İnanılmaz boyutta yerleşen devlet kurma ve yönetme yeteneğine ve tecrübesine rağmen Türkler, Ekonomik, kültürel, siyasal kurum, sistem ve yapılarını yerleşik ve yazılı bir kültüre sahip olmadıkları için devamlı başka kültürlerden ödünç almak zorunda kalmışlardır. Örneğin; orta asyada bozkırlarında iken Çin ve Hind kültüründen, Anadolu’da iken Fars ve daha sonra Bizans’tan ekonomik, siyasal ve kültürel yapı, kurum ve sistemlerini ödünç almışlardır. Bu durum, halen modern Türkiye Cumhuriyeti sürecinde de kuruluşundan bu yana devam etmektedir ki, pek çok kurum, örgütlenme modelimiz, yasal düzenlemelerimiz Batı kültüründen devşirme, öykünme veya kopyalama şeklinde oluşmuştur.

Devleti merkeze alan, devletten bağımsız, ekonomik, sosyal, siyasal yapıya yer bırakmayan tarihsel bilinçaltımıza yerleşik psikolojik dinamiklerimiz gereği, her tür organizasyon ve değişim, devletten kaynaklanan, devlete göre konumlanan bir hale göre oluşmak zorundadır. Her tür değişim köklü, nesnel süreç içinde olgunlaşan bir şekilde değil de ancak yukarıdan aşağıya, devletten kaynaklı devlete göre şekillenmektedir. Her şeyin devlet eliyle, devletten kaynaklı ve devleti merkeze alarak belirlene bilineceği şeklindeki bu tarihsel kabul nedeniyledir ki, bir başka toplum için normal bir sosyal, siyasal ya da ekonomik olgu ya da olay bizim için bir iktidar mücadelesine dönüşmektedir.

Her tür sosyal, ekonomik siyasal ya da ideolojik oluşumun nihai amacı her zaman iktidarı ele geçirmek olmuştur. Bugün dahi yaşanılan sorunların kökenine baktığımızda bu toplumsal bilinç açık bir biçimde ortaya çıkmaktadır. Fetö gibi sağ-dindar görünümlü örgütlerden, sol-sosyalist örgütlere, basit hemşehri derneklerinden, tarikat yapılarına, iş dünyası örgütlenmelerinden spor kulüplerine kadar her yelpazeden oluşum gücünü siyasal bir güç haline getirme sevdasındadır.

Çünkü, Türk Milleti için, toplumsal kaldıracın en temel etkeni, Devlet’tir.