Bir belediye başkanı yeniden aday gösterilmediği gerekçesiyle İstanbul Yeni Havalimanı CİP salonda bulunan hamamda intihar etti.
CHP’li bir partili HDP’lilerin meclise girmelerini sağlaması ve devletten para yardımı almalarına vesile olmaları sebebiyle parti merkezini basarak, genel başkan yardımcısına saldırdı.
Geçtiğimiz günlerde ise bir şehit annesi yeter artık başka analar ağlamasın diyerek bölücü terör örgütüne destek veren bir siyasiyi bacağından bıçaklayarak hastanelik etti.
Ne oldu bakıyorum yazdıklarım ve çizdiklerim sonucunda renginiz soldu. Hepinizin bu olaylar ne zaman oldu, biz neden duymadık dediğinizi duyar gibiyim. Bunların hiçbiri olmadı ama olmayacağını kimse garanti edemez. Çirkinliklerin en üst seviyede yaşandığı bu günlerde olabilmesi muhtemel olayları kaos üslubuyla yazmaya çalıştım.
2018 yılını yurdum insanı olarak hepimiz çok şanssız ve talihsiz bir yıl olarak geride bıraktık. Tabiri caizse ekonomik olarak mevcudu koruma yarışı vermenin yorgunluğuyla 2019 yılına girerken, kriz söylemlerinden zengin olarak çıkma hevesi içerisinde olanları hep üzülerek seyrettik. Gelişme alanını yakalayamadığımız gibi kendi konumlarımızı ne netleştirebildik, ne de koruyabildik.
Krizi en düşük maliyetle atlatmak için alternatif tepki stratejisi uygulamakta sınıfta kaldık. Vicdanla cüzdan arasında gidip gelenler arasından cüzdanı seçenler, paranın esiri, vicdan muhasebesi ağır basanlar ise krizin bedelini ödediler. Ama ülkemizde ‘kriz’ gerçek anlamıyla, hepimizde ‘kir-iz’ bıraktı. Bakalım 2019 yılındaki süreç bizlere hem ekonomik hem de siyasi olarak, neler kazandıracak veya neler kaybettirecek bunları yaşayarak göreceğiz.
