Ülke insanı olarak okumuyoruz, araştırmayı sevmiyoruz, kolay bilgi elde edebilmek için televizyon, bilgisayar ve akıllı telefonlardan faydalanıyoruz.
Ne zaman bir bilgiye ihtiyacımız olsa Google’a soruyor, onun verdiği cevaplara inanıyoruz.
Dünyada ve ülkemizde olanları da sağcı isek, sağ cenahın kanalını, solcu isek, sol tarafın kanalını seyrederek öğreniyoruz.
Sonra iki farklı görüş dost, akraba, eş-dost bir araya geldiklerinde o kanallardan öğrendikleri ile tartışıyor, karşı tarafı ben bilgiliyim edasıyla linç etmeye çalışıyoruz.
Konferanslar, sempozyumlar, kitaplar, yaşanan gerçek hikayeler, bilimsel çalışmaları görmezden geliyor, bize dikta edilmeye çalışılan bilgiler ile önümüze gelene çatıyor ve ben bunu biliyorumdan öte gidemiyoruz.
Müslümanın güçlü olması lazım iken biz güçlenmek yerine ego ve kibirle başkalarının ağzı ile güçsüzleşiyoruz.
Biz okumayı ihtiyaç olarak görmediğimiz için okumuyoruz. Toplum olarak şayet ihtiyaç duysaydık bundan zevk alırdık. Zevk almadığımız için okumayı sıkıcı ve gereksiz bir ihtiyaç görüyoruz.
Böyle giderse, biz atalarımızdan bahis ederken nasıl zevk alarak anlatıyorsak, gelecek nesiller bizlerden konuşmayı sıkıcı olarak değerlendirecektir.
Torunlarımızın bizlerden hoş seda ifadelerle bahis etmesini istiyorsak, okuyalım ve akıllanalım…
