Bugün bir yaşıma daha girdim. Yıl 2019‘un sonu ve inanılmaz bir şey yaşadım. Gördüklerim duyduklarım bana yaz dedi. Yaz yaz ki! Herkes duysun, herkes okusun, herkes bilsin istedim. Okuduklarınıza inanamayacağınız bu konuyu sizlerle sevgili okurlarımla, devlet büyüklerimizle, konunun muhataplarıyla paylaşmayı arzu ettim. Şimdi bu koca topu veriyorum kucağınıza sizlerde düşünün lütfen…
Daha önce Somada birçok okula, öğrenciye, kömür ocağında felaketler yaşayan insanlara yardımda bulunan bunun için bizlerin vesile olmasını sağlayan değerli bir dostumdan bir mesaj aldım ve kendisini aradım bana konu ile ilgili fotoğraflar attı onları inceleyip konuşmamızı istedi. Baktım, gözlerime inanamadım. Günümüz Türkiye’sinde böyle bir şey olmaması lazımdı. Dünyanın her yerindeki Müslüman ülkelere ve hatta Afrika’ya kadar yardım ederken, milyonlarca Suriyeliye ülkemizde kol kanat gererken, teknolojide savunma sanayimizde kendi ürünlerinizi yerli ve millî olarak üretirken, gökdelenler, şehir hastahaneleri, köprüler, otoyollar yaparken bu olamaz dedim ama olmuşu var! Hiç şüphem yok ki! hepiniz bu konuya şaşırıp kalacaksınız. Ben eminim biz kocaman bir aileyiz el ele verince başaramayacağımız hiç birşey yok buna kanaatim çok büyük. Neden mi? Çünkü eğitimini sağladığımız bir çocuk geleceğe yaptığımız en büyük yatırımdır.
Gelelim sözün özüne, Esenler köyü bayır mezrası Hizan/Bitlis’te okumak için can atan öğrenciler, çocuklarının eğitimi için kendini paralayan aileleri, başlarında öğretmenleri bulunuyor. Buraya kadar her şey güzel, fakat asıl hikaye şimdi başlıyor. Bu çocukların başlarını sokacakları bir okulu yok. Aslında bir okulları var ama bir konteyner okul… Bu nasıl olabilir, bu zamanda bir KONTEYNER OKUL biz bu kadar mı aciziz bu kadar mı yetersiziz. Dünya’ya kafa tutarken bu çocuklara bir okul mu yaptıramıyoruz. Hepimizin çocukları var. Ben kendime nasıl olabilir bu diye sormadan geçemiyorum. Olamaz, olmamalı aklım durdu nerede kaldı bizim büyüklüğümüz, büyük devletliğimiz, büyük milletliğimiz… Daha bir köy okulunu dahi yaptıramıyorsak bunun vebali hepimizin olmalıdır.
Neymiş efendim öğrenci sayısı azmış o yokmuş bu eksikmiş gibi bahaneler nasıl bir öğrencinin okumasının önüne geçebilir. O okuyamayan çocuklar başka mihrapların eline mi geçsin, hebamı olsunlar. Bu sıkıntıları yıllardır çekiyoruz yenilerimi eklensin, bunumu istiyoruz?
Eminim ki hiç bir devlet yetkilisi, hiç bir Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı buna evet diyemez bir prefabrik okul yaptırmak bu kadar mı zor içine kitap koymak müzik aletleri göndermek, giydirmek, Esenler Köyü’nün okulunun yapılması için ne gerekiyorsa yapacağıma herkesin buna destek olacağına ve orda neşeyle koşturan çocuklarımızın, öğretmenlerimizin olacağından eminim. Okulun çalan zilini duyar gibiyim.
Peygamber Efendimiz buyurmuştur ki: “Çin’de de olsa ilmi arayınız. Çünkü ilim öğrenmek her Müslüman’a farzdır. Melekler, yaptıkları işten hoşlandıkları ilim talebeleri için kanatlarını yere sererler”
Ya bu çocuklarımızın hayalleri onlar ne olacak, kimisi doktor olmak ister kimisi hemşire, kimisi mühendis olmak ister kimisi pilot ne yapacağız kaldırıp bu hayalleri yok mu edeceğiz. Kendi iç dünyamıza kapanıp yaşam döngüsüne düşüp görmezden mi geleceğiz yoksa hepimiz o çocukların hayallerinin katilimi olacağız. Gerekirse duvar olalım, çatı olalım sınıflarına tahta olalım, sıra olalım ama ne olursa olsun o ufacık yüreklere umut olalım.
Umut olalım ki gelecekleri yeşersin, umut olalım ki Türkiye’miz yeşersin, el ele verelim
ki vatanımız yeşersin, gönül verelim ki! gönülleri güllensin. Haydi dostlar şimdi tam zamanı unutmayalım ki! verebileceğimiz en ufak destek Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün kurmuş olduğu bu cennet vatanın temellerini daha da sağlamlaştıracak ve naçizane şu vecizesinin daima hatırlanmasını sağlayacaktır. “Hayattaki en hakiki mürşit ilimdir” Unutmayın ki bir ülkenin geleceği gençlerimizdir ve geleceğimizi onlar şekillendireceklerdir.
Kalın sağlıcakla…
