Esas sorunumuz sürdürebilirlik konusunda yöneticilerimizin hassasiyet göstermemesidir. Bakırköy, Kadıköy, Yeşilköy veya Arnavutköy hiç fark etmiyor. Vatandaş şehrin her noktasında huzurlu yaşayamıyor.
Mesela; yaya geçidinden karşıdan karşıya geçerken hala ezilen veya üzerine araç sürülen vatandaşların haberlerine şahit olabiliyoruz.
Biraz yazılı medya, biraz görsel, üstüne bir de sosyal medya’da bu sorunlarla alakalı yazılan çizilenlerin ardından yöneticiler hemen kamu spotlarıyla uyarılarda bulunmaya başladılar. Kolluk kuvvetlerinin de bu soruna karşı ehemmiyet göstermeleri talimatı verildi.
Belirli bir süre bu farkındalık yaratacak çalışmalar yapıldı. Peki ne oldu da kamu spotları sustu, kolluk kuvvetleri bu soruna karşı ilgi alakalarını birden kestiler.
İşte bu sürdürebilemezlik alışkanlığı çağımızda ülke yöneticilerimizin en büyük sorunudur.
Başlattığımız akılcı projeleri devam ettiremediğimizden dolayı trafik, çevre, sağlık ve eğitim gibi sorunlar ile vatandaşlar karşı karşıya bırakılıyor.
“METROPOLÜMÜZ YABANCI İSTİLASI ALTINDA”
Betona hapsedilmiş mega kent İstanbul’da mutlu insan görmek neredeyse imkansız bir duruma gelmiştir.
Zaten kalabalık olan kentimiz göçmenlerinde istilasıyla tam anlamıyla yaşanamayacak bir durumdadır.
Londra, Paris gibi dünya şehirlerinden daha kalabalık olan İstanbul’un tahammül edilemez nüfus patlamasından dolayı şehirden kaçmak için yollar arayan kişilerin sayısı oldukça çok.
İstanbul’da doğdum ve nerede eski İstanbul demeye yıllar önce başladım. İstanbul’da doğdum der iken, imitasyon İstanbul’da değil gerçek İstanbul denilen Suriçi’nde dünyaya geldim.
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı olduğu zamanlarda İstanbul’a vize önerisinde bulunmuştu.
O zamanlar ülkenin yönetiminde söz sahibi olanlar seyahat özgürlüğü kısıtlanamaz diyerek öneriyi dikkate almamışlardı.
Keşke o zamanlar bu uygulamaya birileri kulak tıkamasaydı da hem İstanbul mutsuz hem Anadolu sahipsiz olmazdı.
“ULAŞIM HİZMETİNDEN SAĞLIKLI FAYDALANAMIYORUZ”
Metropolümüzün en büyük sorunlarından birisi de ulaşımdır. Sorunun çözümü noktasında birçok ulaşım ağı şehrin bir ucundan diğer ucuna örüldü. Fakat göçmenlerin İstanbul’a şehrimize akın etmesiyle ulaşım hizmetinden sağlıklı bir şekilde faydalanamaz duruma geldik.
Otobüste, tramvayda, metrobüste ve vapur’da neredeyse kıç kıça seyahat eden halk bu durumdan oldukça rahatsız olduğunu akşam evinde, eş-dost-akraba ziyaretinde, pazarda, kasapta, çarşıda hep dillendiriyor.
Bir de bu sıkışık hoş olmayan seyahatlerde belediye otobüs şoförlerinin ani fren yapmaları ve hızlı araç kullanmaları İstanbul halkını çileden çıkarıyor.
Araçlarıyla seyahat edenlerde sıkışık trafik nedeniyle 10 dakikalık yere 30 dakikada ulaşıyorlar. Herkes acele etmek zorunda gibi hareket ediyor. Kurallara ve hız limitlerine uyan kişiler şehrin kuralsızları tarafından korna veya başka türlü tacizlerle tehditlere maruz kalıyorlar.
“HAVA KİRLİLİĞİNE KARŞI AKILCI UYGULAMALAR DEVREYE KOYMAK ZORUNDAYIZ”
Güzel şehrimizin hava kirliliği de halk sağlığını tehdit ediyor. Hızlı kentleşme hava kirliliğinin en büyük nedenlerinden birisidir. Eskiden 1980’li yıllarda kömürden hava kirliliği vardı şehrimizde ve çözüm önerileri üretilirdi.
Belki şimdi havada bizi rahatsız eden dumanlar yok ama kullandığımız doğalgaz’da insan sağlığına zarar bakımından masum değildir. Araçlardan, fabrikalardan ve konutlardan çıkan karbon İstanbul’un hava kalitesini tehlikeli boyutlara ulaştırmıştır. Güneş ve Rüzgâr Enerjisi Sistemlerini bu nedenle İstanbul’da aktif olarak kullanmak zorundayız.
Millet bahçeleri olmasa İstanbul’da nefes alınacak bir yer olmayacaktı. Bu sebeple şehrin nefes alınacak alanlarını bu şekilde akılcı projelerle çoğaltmak zorundayız.
İstanbul’da yaşamak zor bir sanattır diyebiliriz ve İstanbul’da yaşayıp ruh sağlığını kaybetmeyenlere ise zanaatkâr demek doğru olacaktır.
