İnsan Hakları ve Güvenlik analizinde “göç” en açık ihlalleri barındırmaktadır. Sosyoekonomik Nedenler, Siyasal ve Sosyokültürel Nedenler, Güvenlik ve Doğal Nedenler olarak değerlendirdiğimiz “göç” unsurlarının hemen hepsinde insan hakları ihlallerini görebiliyoruz. Birey ve toplumların göç ediş nedenleri insani haklarındaki kayıpların neticesi olarak gerçekleşmektedir. Daha iyi bir yaşam için yapılan göçlerin temel nedeni “insani haklarını” edinim arzusundan kaynaklanmaktadır.
Kısa zaman önce mütemadiyen gitmiş olduğum kuaförüme yeni bir kalfa gelmişti. Bu kalfanın ülkemiz insanı olmadığımı fark etmem sonrası nereden geldiğini sordum. Suriye’den geldiğini ifade eden genç, ülkesinde kaldığı takdirde rejim tarafından silahaltına / askerliğe alınacağını ve ne zamana kadar asker kalacağını bilmediğinden sebep ülkemize göç ettiğini ifade etti. Yaşamsal ihtiyaçlarının tedarikinin olup olmadığını sorduğumda ise her şeyi tedarik edebildiklerini ve fakat gençlerin zorunlu askerlik sorununun bölgedeki gençlerin civar ülkelere göç etmek zorunda bıraktığını anlattı. Buraya geldiklerinde ise hedeflerinin öncelikli olarak Avrupa ülkeleri olması ise ülkemiz ekonomisi başta olmak üzere insani haklarının daha az olduğu düşüncesiydi. Hemen hepsinin Amerika rüyasının oluşu da sözde insan haklarından bahseden batı dünyasının iletişim araçları ile kitlelere kendilerini ne denli adil ve güvenilir gösterdiğini de tekrar tekrar analiz etmemiz gereken bir mesele olduğunu açıkça göstermektedir.
Global kaos kurgucuları, coğrafyalara uyguladıkları gerek kanlı gerekse ekonomik travmaları ile bizatihi kendilerini de barış güvercini olarak göstermeyi pek iyi bildiklerini söyleyebiliriz. Güvenliği yok ettikleri toplumlara kendilerini güvenilir gösteren global faşizme karşı gelişmekte olan ülkemizin şimdi ve geleceğin politikalarının geçmişimizden derslerle her geçen gün daha da iyiye götürerek ilerletmemiz gerektiği hakikati ile yüzleşmek durumundayız. Bizler kadar merhametlisi yokken bizler kadar güveniliri de olmayabilir.
Buna örnek olarak ise Pakistan, Hindistan, Kuzey Kore ve Çin’e bakmamızın yeterli olabileceğini düşünüyorum. Çünkü ekonomileri gelişen bu ülkelerde insan haklarından bahsetmek yarının konusu halinde dahi değil. Bu bağlamda ülkemizin coğrafi konumu ve geçmişindeki devlet tecrübesi bizi doğu ülkelerinden çok daha ileride bir modele gitmemize olanak sağlıyor.
Güney Amerika ülkelerindeki insan hakları ihlallerinin, Afrika bölgesindeki ihlallerden farklı olduğunu söyleyemeyiz.
Pasaport uygulamasının tarihine baktığımızda bu uygulamanın insan hak ve hürriyetlerinden kaynaklı bir uygulama olmadığını da görüyoruz. Devletlerin vize politikaları, hangi milletten olmak istediğini dahi belirleme imkânı olmayan insanın; doğuştan ülke bağımlı halde olduğunu göstermektedir. Ülkeler kapılarını kapadıkları gün insan insana yabancılaştı. Sadece bundan zarar gören insan hakları da olmadı; toplumsal gelişim dinamitlenirken, coğrafyaya hapis kalan yığınlar dünya insanı olmaktan ziyade coğrafyanın kaderi ile baş başa kaldı. Bu hal, ilerlediğini iddia eden birtakım ülkelerin kendi güvenlikleri ile herkese değil önce kendinden saydıklarına karşı insan hakları uygulayabilme arzusunun neticesidir.
Göçler kapsam, içerik ve nitelik bakımından sıralandığında; mevsimlik göçler, sürekli- geçici göçler, zorunlu-gönüllü göçler ve emek göçü iç göçü oluştururken işçi göçü, beyin göçü, mübadele göçü, siyasal ve sosyoekonomik göçler dış göçleri oluşturmaktadır (Naz, 2015:19).
İç ve dış her ne olursa olsun… Göç, bireyleri insan hakları yoksunluğu ve güvenlik sorunlarının neticesidir. İnsan varoluşsal olarak mutlu olma arzu ile yaşama isteği oluşturur. Yaşama isteğini mutluluğa hedefle sağlayan insan, güvenliğin olmadığı yerde mutsuzlaşır ve dolayısıyla yaşam arzusu, insani haklarını alabileceği alanlara itmektedir.
Son yıllarda coğrafyamızda yaşanan göç enerjiyi çok daha önemli, güvenliliğini de daha üst seviyelere çıkardığını hepimiz görmekteyiz.
Enerjimizin tükenmemesi dileklerimle…
